مردمی مهمان‌نواز که سختی روزگار نتوانسته صفای لبخند را از چهره آفتاب‌سوخته آنها پاک کند، مردمی که با دستان پینه‌بسته، دستت را به گرمی می‌فشارند. همان دستان چروکیده و پرمهری که معجزه رویش گندم را از خاک رقم می‌زند و نان را از گندم. مردان و زنانی که مهمان‌نوازی را افتخار خود می‌دانند و قناعت سرمشق زندگی ساده آنهاست.

این وصف مردمی شریف است که در روستایی سرسبز و خرم زندگی می‌کنند.

روستای زرجه بستان یکی از مناطق زیبای استان قزوین است که در دامنه‌های جنوبی رشته کوه البرز قرار گرفته است. واقع شدن میان کوه‌ها و برخورداری مناسب از بارش‌های سالانه، آب و هوایی مطبوع را به زرجه بستان هدیه داده است، به طوری که در تابستان‌های خنک آن مردم کمتر از کولر استفاده می‌کنند. طبیعت زیبای این روستا بویژه در فصل بهار به خاطر شکوفه‌های درختان و دشت‌های پراز گل‌های شقایق، بسیار زیبا و دل‌انگیز است و روح هر بیننده‌ای را نوازش می‌کند.

پوشش گیاهی این منطقه بسیار غنی است و گیاهان دارویی کمیاب و باارزشی در آن می‌روید که از آن جمله می‌توان به گزنه، زنجبیل، چای کوهی، آویشن و بابونه اشاره کرد. زرجه بستان همچنین دارای باغات سرسبز انگور، گردو، بادام و میوه‌های مختلف است و هنگام برداشت، محصول قابل توجهی نصیب کشاورزان می‌شود.

از نظر پوشش جانوری نیز زرجه بستان از وضعیت نسبتا خوبی برخوردار است. هرچند در سال‌های اخیر به دلیل شکار غیرمجاز و تخریب محیط‌زیست از جمعیت جانوری این ناحیه کاسته شده، ولی هنوز هم می‌توان حیواناتی مانند شغال، روباه، گرگ، گراز، آهو و خارپشت را در آن مشاهده کرد. لازم به ذکر است زرجه در زبان محلی به معنای کبک است و در گذشته به خاطر وجود تعداد زیاد کبک و قرقاول، نام زرجه بستان را بر این منطقه گذاشته‌اند.

یکی دیگر از جاذبه‌های گردشگری زرجه بستان، آثار باستانی و بناهای تاریخی متعدد در اطراف آن است؛ برخی از این بناها قدمتی چندهزار ساله دارد. وجود بقایای قلعه‌های قدیمی قلاء‌کمر و قوطی‌قلاء هم بیانگر آن است که این ناحیه در گذشته از ارزش نظامی برخوردار بوده و از همین قلعه‌ها امنیت نواحی اطراف تامین می‌شده است. غیر از گورستانی قدیمی که در نزدیکی امامزاده سیدپاک قرار دارد و دارای سنگ نوشته‌های کهن و نقاشی شده است، در قسمت شمال غربی روستا هم بقایای قبرستانی متعلق به زرتشتیان کشف شده که حکایت از وجود ادیان مختلف در این منطقه می‌کند.

چندی پیش نیز به صورت اتفاقی، در نزدیکی چشمه لاله‌باغ آثار مربوط به حمامی مربوط به دوره سلجوقیان کشف شد. اما شاید بتوان مهم‌ترین اثر باستانی کشف شده را در روستای چناسک در همسایگی زرجه بستان جستجو کرد، مجسمه مردی خنجر به دست که تماما از سنگ تراشیده شده و به گفته محققان قدمتی ٣٨٠٠ ساله دارد.

با توجه به کوهستانی بودن و قرار داشتن بین قزوین، الموت و طالقان، این منطقه جذابیت‌های زیادی برای کوهنوردان و طبیعت‌گردان دارد که قطعا در صورت معرفی و سرمایه‌گذاری مناسب، البته به شرط این‌که به چهره محیط‌زیست منطقه خدشه وارد نشود، می‌توان از ظرفیت‌های اکوتوریسم منحصر به‌فرد آن بخوبی استفاده کرد.

مسیرهای کوتاه و بلند کوهپیمایی با چشم‌اندازهای زیبایی در این روستا و حوالی آن وجود دارد که از میان رودخانه‌ها و درختان می‌گذرد؛ این مسیرها چنان است که افراد مختلف با هر توانایی جسمی، می‌توانند از آنها استفاده کنند و خاطره‌ای به یادماندنی از طبیعت‌گردی با خود به یادگار ببرند.

یکی از نکاتی که توجه گردشگران را در سفر به زرجه بستان جلب خواهد کرد، پایبندی مردم روستا به سنت‌ها و آیین‌های ملی و مذهبی است. به ویژه در عید نوروز مراسم قاشق‌زنی، جوراب‌اندازی، نوروزخوانی و نمایش چوب‌بازی همراه نوای سرنا و دهل، نشان از روح زندگی و طراوت در پیکره روستا دارد. آیین‌های مذهبی نیز بین اهالی جایگاه ویژه‌ای دارد. اگر در ماه محرم گذرتان به این روستا بیفتد، مردم زیادی را خواهید دید که از شهرهای دور و نزدیک به زرجه بستان آمده‌اند و مشغول عزاداری و تماشای مراسم تعزیه‌خوانی هستند. بد نیست بدانید زرجه بستان یکی از خاستگاه‌های اصیل و بلندپایه تعزیه‌خوانی در ایران است که اهالی آن از دیرباز تاکنون این سنت مذهبی را سینه به سینه حفظ و پرورانده‌اند.

استادان بزرگی چون علی پاک‌نفس، حاج ادهم و استاد احمد گیوه‌کش معروف به احمد بلبل، از اقامه‌کنندگان مراسم تعزیه‌خوانی این سرزمین بوده‌اند که عمری را در خدمت ساحت حضرت سیدالشهدا(ع) سپری کرده‌اند. طبیعت زیبای زرجه بستان، همانند سایر نقاط میهن عزیزمان نیازمند مراقبت و رسیدگی است تا بکر و دست نخورده باقی بماند. شاید بهترین سرمایه‌گذاری و خدمتی که می‌توان به طبیعت کرد، این باشد که آن را به حال خود رها کنیم. متاسفانه در سال‌های اخیر به بهانه عملیات راهسازی، چهره تپه‌ها و کوه‌های اطراف زرجه بستان بدون هدف خراشیده شده و منظره ناخوشایندی به وجود آورده است که جا دارد با پیگیری مسوولان، جلوی تخریب بیشتر محیط‌زیست منطقه گرفته شود تا بتوان این گنجینه خدادادی را دست نخورده و سالم به فرزندانمان هدیه داد.

رسیدن به زرجه بستان سخت نیست؛ در اتوبان تهران- قزوین، ٢۵ کیلومتر قبل از قزوین، در سمت راست، جاده‌ای فرعی با تابلویی که ما را به سمت روستا راهنمایی می‌کند، دیده می‌شود؛ پس از ١۴ کیلومتر رانندگی به زرجه بستان می‌رسید. پس از همین حالا کوله‌بار سفر را ببندید و مطمئن باشید سفر خاطره‌انگیزی در پیش خواهید داشت.

رسول شهبازی