هر چند پس از مرگ بوتو، پسرش اعلام کرد که راه او را ادامه خواهد داد و به فعالیت در حزب مردم خواهد پرداخت، اما عاملان این حادثه تروریستی هنوز مشخص نشدند. مشرف که چندان هم از این حادثه ناراضی به نظر نمی‌آمد، گروه‌های تندرو اسلامی را عامل این حادثه معرفی کرد و گروه‌های اسلامگرا نیز در مقابل، ارتش را متهم کردند. اما در پی آن القاعده اعلام کرد در ترور بوتو نقشی نداشته است. حتی مولوی عمر، سخنگوی القاعده در برابر این اتهام گفت: قبایل بومی سنت خود را دارند. ما به زنان حمله نمی‌کنیم.

بی‌نظیر بوتو 54 سال  داشت و بیش از 2 دهه در عرصه سیاست داخلی پاکستان فعالیت کرده بود. او نخستین زنی بود که در پاکستان به مقام نخست‌وزیری رسیده بود. وی در 1998 میلادی برای نخستین بار برای تصدی مقام نخست‌وزیری سوگند یاد کرد که در فاصله 20 ماه از قدرت برکنار شد، اما در سال 1993 میلادی بار دیگر در انتخابات پیروز شد و تا سال 1996 میلادی ریاست دولت پاکستان را به عهده داشت. خانم بوتو از سال 1998 میلادی در تبعیدی خود خواسته در دبی به سر می‌برد و در 18 اکتبر 2007 میلادی به پاکستان بازگشت. او به محض ورود به کشور نیز با دو سوءقصد رو به رو شد، اما جان سالم به در برد. وی هدفش از بازگشت به پاکستان را شرکت در انتخابات و احیای دموکراسی در کشور ژنرال مشرف اعلام کرده بود.

بوتو که با افراط‌گرایی در پاکستان بشدت مخالف بود، پیش از ورودش به پاکستان عنوان کرده بود طولانی شدن حکمرانی نظامیان در پاکستان افراط‌گرایان را جسور کرده است. نظامیان در  5  سال گذشته مدام مراکز فرماندهی جدید می‌سازند و اگر این روند 5 سال دیگر ادامه یابد، ممکن است برای بازگرداندن اوضاع به شرایط عادی دیر شده باشد.

او چاره تمام این مشکلات را بازگشت دموکراسی به پاکستان می‌دانست و بر این باور بود که در یک رقابت سالم، حزب مردم می‌تواند اکثریت آرا را از آن خود کند و او یکبار دیگر به عنوان نخست‌وزیر یا در نقشی کلیدی در پشت صحنه می‌تواند دوباره زمام امور را در پاکستان به دست گیرد. اما تمام این پیش‌بینی‌های بوتو با ترور او از بین رفت.